Od tysięcy lat wielcy tego świata chcieli zawsze osiągnąć sukces. Jednak kiedy patrzymy na historię, udało się to przede wszystkim nie tym, którzy ogłosili się przywódcami, ale tym, którzy prawdziwie się nimi stali. Najbardziej reprezentatywne przykłady stanowią Aleksander Wielki, Juliusz Cezar czy, z nowszej historii, Józef Piłsudski lub generał Patton.
Jaka rzecz łączy te postaci? Co sprawiło, że stali się prawdziwymi liderami, za którymi chętnie podążali ich podwładni? I co dawniejsza i nowsza historia ma wspólnego z biznesem? Dziś postaram się odpowiedzieć na te pytania.
Zawsze do przodu
Wielcy przywódcy mogli nie mieć różnych cech, ale nie można im odmówić pewności siebie. Nawet jeśli męczyły ich wątpliwości odnośnie jakichś działań, starali się nie okazywać ich swoim podwładnym. W parze z pewnością siebie idzie również poczucie własnej wartości, którego historycznym liderom nie brakowało.
Anegdota o Cesarze mówi, że zanim jeszcze został dyktatorem i służył w basenie Morza Śródziemnego, porwali go piraci. Dowódca statku zarządał od Senatu okupu za Cezara w wysokości dziesięciu tysięcy denarów (około 40 kilogramów srebra). Kiedy Cezar to usłyszał, dotkliwie pobił herszta piratów. Zapytany dlaczego, odpowiedział: „Mogłeś zażądać trzy razy więcej!”.
Prawdziwy lider musi znać swoją wartość i własne możliwości. Tylko wtedy będzie w stanie efektywnie zarządzać zespołem, działem czy firmą, wyznaczać zrozumiałe cele i opracowywać plany ich osiągnięcia. Pewny siebie przywódca ma również większe szanse na zdobyciu szacunku i zrozumienia swoich podwładnych.
Ramię w ramię
Aleksander Macedoński znany był z tego, że jadł, spał i walczył razem ze swoimi żołnierzami, a nie wywyższał się, przenosząc odpowiedzialność na pomniejszych oficerów. Z podobnej zażyłości z podwładnymi znany był Józef Piłsudski.
Wielu menadżerów wpada jednak w pewną pułapkę – jako dawni sprzedawcy, którzy w swoim mniemaniu po awansie stali się kimś lepszym, szybko zapominają, jak było kiedyś. Sprawia to, że nie rozumieją potrzeb członków swojego zespołu, a w efekcie nie potrafią nim skutecznie zarządzać ani inspirować swoich ludzi do działania. Ponadto tracą szacunek kolegów, ponieważ zbyt wysoko zadzierają nosa.
Sukces tkwi w zrozumieniu i komunikacji, o czym pisałem już wcześniej – tu i tu. Wojskowi i politycy, odnoszący spektakularne zwycięstwa, wiedzieli o tym doskonale. W biznesie, w sprzedaży sprawa wygląda bardzo podobnie. Nie ma mowy o sukcesie bez komunikacji.
Trudniej nie znaczy gorzej
Pozostała nam jeszcze trzecia cecha wielkich przywódców, która bezpośrednio przekłada się na pracę menadżerów czy liderów biznesowych. Wspólną prawidłowością łączącą ludzi sukcesu jest umiejętność wymagania od siebie i od innych, a także stawiania coraz trudniejszych zadań, aby ciągle się rozwijać. Mimo że niektóre z wymagań mogą się wydawać zupełnie niemożliwe do spełnienia, warto je stawiać przed podwładnymi.
Pomyśl, co pomyśleli sobie żołnierze Aleksandra, kiedy stwierdził, że pójdzie z nimi na Indie? Gdyby go nie szanowali, gdyby byli niewysłuchani i uciskani przez swojego władcę, zapewne pomyśleliby, że oszalał, po czym pozbyliby się go i zostali w biednej, ale swojskiej Macedonii. Tymczasem oni mu uwierzyli. Zaufali, że ich przywódca pomoże im zrealizować niemożliwe. I jak wszyscy wiemy z lekcji historii, wypełnił swój cel.
Inspiracja i fascynacja osobowością lidera uczyniła z macedońskich żołnierzy władców całego znanego wówczas świata. Żołnierzom Piłsudskiego pozwoliła nad Wisłą powstrzymać Armię Czerwoną, a Pattonowi – zdobyć Sycylię. Kiedy więc Ty będziesz się zastanawiać nad nowym zadaniem dla zespołu, pomyśl, że nie wszystko, co wydaje się niemożliwe na pierwszy rzut oka, naprawdę takie jest.
Jeśli interesuje Cię tematyka zarządzania i przywództwa w biznesie, zapraszam Cię do Akademii Zarządzania Sandlera. Napisz do mnie, aby uzyskać więcej informacji na temat szkolenia lub wejdź na naszą stronę internetową.
